neuroklawiatura

Ten tydzień przeciągał się strasznie... To coś co mnie wypełnia, jest wypełnione pustką. Praktycznie codziennie było coś, co nie dawało mi spokoju. Nawet teraz, po resecie, czuję podniesione napięcie. I chyba do wtorku nic go nie zredukuje. Popadłem w monotonię. To jeszcze bardziej mnie podjudza, bo jak można spokojnie żyć ze świadomością, że praktycznie wszystko się nie układa, przez co nie zabieram się już za nic, żeby niczego nie spieprzyć. I wiem, że źle to opisuję, ale nie mam ochoty się tu zastanawiać nad tym co piszę. Wiem tylko, że żeby nie zaniedbać tego bloga muszę tu coś naskrobać.


Nierealne marzenia... :(